Wstyd

[Rojza Genendel]

Mowa o wstydzie przed nagością ( w różnych okolicznościach), erotyka i seksualnością.
1. Czy odczuwacie wstyd?
2. Czy waszym zdaniem jest on naturalny, czy wynika z wychowania... a może z kompleksów?
3. Czy to dobrze być wstydliwym?
4. Czy walczycie ze wstydem?
5 .Czy utożsamiacie wstyd z pruderią?

[Exile]

amm nie mam za dużych oporów przed nagością wychodze z załozenia że nikt z nas nie ma czegoś które drugie nie widziało oczywiście tylko w gronie odpowiednim do takiego stwierdzenia!! Przy dzieciach nie ma mowy!

[Bender]

1. czasem tak
2. smialbym rzec ze wynika z wychowania... jednak ludzie pierwotni tez nosili odzienie zakrywajace genitalia... a moze to jest tylko kit, bo tak sobie kazdy wyobraza? A moze nie nosili ich ze wstydu, tylko dlatego ze siedzenie na glazie lub ziemi gola d... bylo nie przyjemne? I tak potem weszlo w krew... Ale co do wstydliwosci podtrzymuje moj poglad - np w holandii seksualnosc nie jest tem. tabu...
wstyd przed nagoscia wynika imo z kompleksow - ladna dziewczyna przywdzieje stringi na plazy i bedzie opalac sie topless o wiele czesciej niz taka z celulitem na nogach...
3. Raczej lepiej byc smialym zlowiekiem... jednak trzeba znac umiar by nie lamac zanadto panujacych norm.
4. tak
5. tak

[Rojza Genendel]

Mea culpa...
Zadałam pytania, ale sama nie odpowiedziałam. Co niniejszym czynię:
1. Przed nagością w zasadzie nie. Ale za to przed seksem w miejscach publicznych- tak.
2. Nie, nie jest naturalny. Wystarczy otworzyć National Geographic, żeby się przekonać. Możliwe, że wypływa z kompleksów, choć, Bender, kompleksy nie zawsze wyplywają z wyglądu. Przykladem ja. Postura mocno rubensowska i zero skrępowania wlasną nagością.
3. Niedobrze.
4. Nie.
5. Tak.

[julianna]

Mowa o wstydzie przed nagością ( w różnych okolicznościach), erotyka i seksualnością.
1. Czy odczuwacie wstyd?

tak, to naturalne

2. Czy waszym zdaniem jest on naturalny, czy wynika z wychowania... a może z kompleksów?

zdecydowanie jest on naturalny

3. Czy to dobrze być wstydliwym?

dobrze i jest to wskazane

4. Czy walczycie ze wstydem?

radze sobie...

5 .Czy utożsamiacie wstyd z pruderią?

tak, możliwe ze to rodzeństwo

[Napalona kotka]

Nie odczuwam wstydu

[DSD]

Jak nie seks i golizna, to zawsze znajdzie się jakieś inne tabu. Trobriandczycy mieli bardzo swobodny stosunek do seksu ale jedzenie było u nich raczej wstydliwą czynnością.

A co do pytań:

1. Czy odczuwacie wstyd?

Jakiś tam odczuwam. Z drugiej strony myślę że mógłbym pójść na plażę naturystów chociaż nigdy tego do tej pory nie zrobiłem.

2. Czy waszym zdaniem jest on naturalny, czy wynika z wychowania... a może z kompleksów?

Pewnie wszystkiego po trochę.

3. Czy to dobrze być wstydliwym?

Raczej nie, ale bywają większe problemy.

4. Czy walczycie ze wstydem?

U siebie czy innych? U siebie nie widzę potrzeby takiej walki, uważam że jego poziom jest w porządku. U innych nieładnie jest wtrącać się w to co uznają za wstyd (równie uprawniona jest walka z brakiem wstydu u naturystów).

5 .Czy utożsamiacie wstyd z pruderią?

Częściowo tak, ale to nie do końca to samo. Widziałem kiedyś ludzi którzy nie mieli tego pierwszego ale mieli to drugie.

[red_painterka]

1. Czy odczuwacie wstyd?
2. Czy waszym zdaniem jest on naturalny, czy wynika z wychowania... a może z kompleksów?
3. Czy to dobrze być wstydliwym?
4. Czy walczycie ze wstydem?
5 .Czy utożsamiacie wstyd z pruderią?

1. Zależy w jakich sytuacjach i przed kim, czasem jest on mniejszy, czasem większy, zależy również od mojej pewności siebie w danej chwili.
2. W zależności od sytuacji - z wychowania, a czasami z ubzduranych kompleksów albo... obiektywizmu wobec siebie, jak ja to określam.
3. Również zależy kiedy. Nie raz odrobina samokrytyki się przydaje, zwłaszcza w miejscach publicznych. Ale w łożku, jak powrzechnie wiadomo pewność siebie jest ważna. Trochę można się w tym pogubić..
4. Nie i nie mam zamiaru, osobisty poziom wstydu uważam za odpowiedni.
5.Niekoniecznie.

Odpowiedzi głównie dotyczą stosunku do nagości.

[Karookarolina]

Mowa o wstydzie przed nagością ( w różnych okolicznościach), erotyka i seksualnością.
1. Czy odczuwacie wstyd?
2. Czy waszym zdaniem jest on naturalny, czy wynika z wychowania... a może z kompleksów?
3. Czy to dobrze być wstydliwym?
4. Czy walczycie ze wstydem?
5 .Czy utożsamiacie wstyd z pruderią?

1. Nie.
2. U każdego bywa róznie.
3. Moim zdaniem dobrze, nie wyobrazam sobie paradowac nago przed obcymi ludzmi, zle bym się z tym czuła. Chce miec odrobinę prywatnosci, a w calej okazalosci moze mnie widziec tylko partner. Dobrze jest być wstydliwym, bo nie wszyscy mają ochotę oglądac druga osobę nago.
4. Nie walcze, bo nie naleze do osób wstydliwych.
5. Po częsci tak, po częsci nie.

[evika]

Wstyd
1. Czy odczuwacie wstyd?
Tak, odczuwam.
2.czy waszym zdaniem jest on naturalny, czy wynika z wychowania... a może z kompleksów?
To się zmienia z wiekiem. W młodości duzy wplyw na wstydliwośc ma wychowanie. Potem może być róznie. U mnie w wiekszości jednak z kompleksów.
3. Czy to dobrze być wstydliwym?
W niektórych sytuacjach. Ale w większości wypadków - nie
4. Czy walczycie ze wstydem?
Nie.
5 .Czy utożsamiacie wstyd z pruderią?
Nie.

[Kamil B.]

1. Czy odczuwacie wstyd?
2. Czy waszym zdaniem jest on naturalny, czy wynika z wychowania... a może z kompleksów?
3. Czy to dobrze być wstydliwym?
4. Czy walczycie ze wstydem?
5 .Czy utożsamiacie wstyd z pruderią?

1.Tak, chociaż akurat nie przesadny.
2. Zarówno z wychowania, kompleksów jak i z natury. Każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie.
3. Niekiedy tak.
4. Nie muszę. Nie ma takiej potrzeby.
5. Nie.

[gachí]

1. Tak
2. To jest normalne ale u mnie po części wynika z posiadania kompleksów.
3. Lepiej byc wstydliwym niz bezwstydnym.
4. Walcze jesli chodzi o intymnosc zeby pozbyc sie kompleksow ale sa sytuacje w ktorych wstyd jest wskazany.
5 . Nie.

[jezebel]

Tak, wstydzę się, bo dość nisko oceniam urodę własnego ciała, więc u mnie z pewnością wstyd ma związek z kompleksami. NIemniej, uważam pewne sytuacje, miejsca, okoliczności za takie, w których wstyd jest wręcz wskazany. Nie chodzi o mnie, lecz o kogoś - nie jesteśmy tacy sami, liczę się z ludźmi, że mogą sobie nie życzyć widzieć mnie nago - naturalnym jest zatem, że nie obnażam się przed koleżankami i zaciągam firany w oknach, kiedy po domu chodzę naga. Na pewno wpływ mają również relacje z ludźmi - kiedyś mój eks mnie zapytał, dlaczego uciekam do łazienki się przebrać, skoro widział mnie wiele razy nago. Powiedziałam, że nasze relacje uległy zmianie - nie czułam by było w porządku, bym się obnażała przed nim. Kolejna sprawa to wychowanie - u mnie w domu nie chodziło się nago i tak właśnie zostało to w mojej głowie. Przed matką czy siostrą nie mam żadnych oporów, ale nie siadam naga do porannego posiłku, mimo że jestem w towarzystwie najbliższych mi kobiet. Myślę, że wstyd może mieć pruderyjne podłoże - nie sądzę jednak by u mnie tak było.
Dobrze czasem być wstydliwym - wychodzę z założenia, że jeśli wstyd nie jest fałszywą skromnością, to może być pociągający. Dla mnie personalnie lepszym widokiem jest skąpo ubrana kobieta lub mężczyzna, niż pełna nagość. Dobrze jest być wstydliwym również w aspekcie społecznym, bo jak wspomniałam, nie każdy może mieć nasz pogląd na życie i otaczający świat, więc swoją nagością możemy czuć się nieskrępowani, ale możemy krępować kogoś.
Walczę ze wstydem przez walkę z kompleksami, pomaga mi akceptacja kochanych osób, przyjaciół, ludzi na których mi zależy. Nie walczę jednak ze wstydem jako takim, bowiem uważam, że mam go w normie.

[Sexy_man]

Mowa o wstydzie przed nagością ( w różnych okolicznościach), erotyka i seksualnością.
1. Czy odczuwacie wstyd?
2. Czy waszym zdaniem jest on naturalny, czy wynika z wychowania... a może z kompleksów?
3. Czy to dobrze być wstydliwym?
4. Czy walczycie ze wstydem?
5 .Czy utożsamiacie wstyd z pruderią?

1. W miejscach publicznych, gdy latać miałem w samych slipkach po plaży, to czasami się łapię na tym, że odczuwam lekki dyskomfort, wstyd. Ale dawno nie obnażałem się nigdzie publicznie, więc obecnie trudno mi to stwierdzić.
Jeśli chodzi o nagość w miejscu prywatnym, wśród najbliższych, czy w obecności partnerki, to takiego wstydu nie odczuwam. Wiem, że te osoby mnie akceptują, a co do partnerki - to skoro znaleźliśmy się w takiej intymnej sytuacji, to znaczy, że mnie akceptuje.

2. Zdecydowanie wynika z kompleksów. A kompleksy wynikają z wychowania, z doświadczeń życiowych itp. Wystarczy popatrzeć na dzieciaki - jak ganiają rozchachane na golasa i się bawią na całego.

3. Nie oceniam czy to dobrze czy źle. Każdy ma swoje słabości. Gorzej, jeśli ta wstydliwość jest przesadna. Suma sumarum wolę osoby, które nie odczuwają wstydu przed własną nagością, erotyką.

4. Nie, bo nie mam, aktualnie, takiej potrzeby. Wstyd przed moją seksualnością nie jest na tyle silny czy dokuczliwy, bym musiał z nim walczyć.

5. Nie, gdyż ktoś może mieć silnie zakorzenione kompleksy, i niefałszywie, szczerze odczuwać wstyd przed seksualnością. Pruderia jest dla mnie rozmyślnym zgrywaniem osoby porządnej i bez skazy. Pruderia to dla mnie takie udawanie niewiniątka czy cnotki-niewydymki/niewydymka. A to dla mnie ma wydźwięk zdecydowanie negatywny.

[daj_mi]

1. Czy odczuwacie wstyd?
2. Czy waszym zdaniem jest on naturalny, czy wynika z wychowania... a może z kompleksów?
3. Czy to dobrze być wstydliwym?
4. Czy walczycie ze wstydem?
5 .Czy utożsamiacie wstyd z pruderią?

Dawno już przestałam się wstydzić czegokolwiek. Za dużo rzeczy kazano mi robić, na zbyt wiele się odważyłam w swoim życiu, żeby teraz jeszcze bać się czegokolwiek. Przy rodzinie potrafię chodzić półnaga, przebierać się przy braciach, nie mam problemu z rozebraniem się w koedukacyjnej szatni.
Zajmuje mnie dopiero wstyd innych ludzi - jeśli wiem, że ktoś jest wstydliwy z natury, wtedy nie robię przy nim rzeczy, które mógłby uznać za krępujące go. Dla mnie samej nie ma takich zahamowań.

Nie wiem, czy to dobrze, czy źle. Kiedyś miałam kompleksy, dziś zmieniam to, co mi się w sobie nie podoba i jestem z siebie zadowolona. Zdaję sobie sprawę z tego, że nie każdemu się podobam, ale mi wystarczy, że podobam się sobie. Nie muszę się niczego wstydzić.

To nie jest ekshibicjonizm, to raczej obojętność na reakcje innych. Zobojętniałam wobec własnej prywatności, z której kiedyś mnie odarto i teraz po prostu noszę ją na wierzchu tak, jak ją ze mnie wywleczono.

Czasem chciałabym być bardziej wstydliwa. Bo tak to mam wrażenie, że jestem wulgarna zbyt często, bo po prostu nie widzę, kiedy coś nie wypada.